Het ideale moment

Het ideale moment om op te staan is voorbij. De zon is al op.
Ik wil opstaan met de zon, het hele jaar. Zingend en dansend aan de dag beginnen ......
Morgen dan.

Kijk hoe mooi de natte sneeuw van het raam zakt. Nu zakt het nog, nu nog, nu nog ....... en dan is het voorbij.

Douchen, tanden poetsen, aankleden is routine. Dat is geen keuze, die elke dag opnieuw gemaakt hoeft te worden. Het is een voorwaarde om lekker fris te voorschijn te komen. Tijdens deze routine is het voor mij het ideale moment om mijn dag te overdenken en wat ervoor nodig is om mij daar senang bij te voelen. Mijn ideale meditatiemoment.

Vandaag naar de tandarts, halfjaarlijkse controle. Hoe leuk is dat?

Nou, onverwacht leuker dan ik dacht.
Aan de leestafel zit een vriendelijke man, die op mijn 'Het is weer winter!', uitgebreid en smakelijk vertelt hoe hij vroeger op de strooiwagen reed. Hoe hij 's nachts uit bed ging als er sneeuw of vorst werd verwacht om buiten te voelen of het glad was. Als dat het geval was, haalde hij lopend vier collega's op in het dorp en dan klommen ze op de strooiwagens.
Hij vond het prachtig werk, hij was nooit bang.
's Zomers werkte hij aan de weg en daar beleefde hij allerlei avonturen.

Dan ben ik aan de beurt. 

Je kunt van alles vinden van de tandarts, maar de mijne denkt met mij mee. Hij is beleefd en voorzichtig. Er is geen ongemakkelijk gevoel over de toch wel intieme confrontatie. Het zou mij moeilijk vallen om opgewekt te blijven bij de werkzaamheden die hij dient uit te voeren. Hij blijft opgewekt en vriendelijk. Het is even de kunst om te focussen op een onbewoond eiland met zonovergoten strand en dan is het minder prettige gedeelte voorbij. Ik krijg nog wat goede raad en een ferme handdruk.

Het ideale moment om wat foto's te maken van de teruggekeerde winter, hier in het koude Friesland. In een tuin tegenover de tandarts ligt de sneeuw lekker rommelig op de lange siergrassprieten.

En bij de groenteboer
heeft de boerenkool
een dekentje
gekregen.

Het ideale moment om een blog te schrijven is niet als je thuiskomt van de tandarts met verse broodjes voor de Man,

of tijdens de wandeling met de hond,

of tijdens de telefoongesprekken over de
inburgeringslessen en huiswerkondersteuning,

of als je je mail opent en meer dan 30 berichten ziet van
mede-creatievelingen, die je wilt lezen, omdat het je boeit
en inspireert,

of als de Man roept dat hij een lekker cakeje heeft gebakken
en dat het klaar staat met koffie.

Het ideale blogmoment is nu.

Het moment waarop de eerste zin zich vastberaden via mijn hersens naar mijn typevinger werkt.

Het moment waarop de woorden achter elkaar en over elkaar buitelend naar buiten rollen.

Het woord moment is misleidend.
Petra suggereert dat een kwartiertje genoeg kan zijn.
Nou voor mij mooi niet.

Ik
doe
er
heel
veel
langer
over
dan
een
moment
of
een
kwartiertje

Mijn ideale moment duurt uren!